Równouprawnienia nie ma i go nie będzie

Wszyscy oglądają telewizję. Ja już nie, bo na stancji nie mam telewizora. To, co ważne (i niestety, co mniej ważne również) jest w Internecie. Ostatnio znalazłam nawet bardzo ciekawą reklamę proszku do prania, której celem miało być propagowanie równouprawnienia.

W reklamie główną rolę odgrywa ojciec, który widzi swoją dorosłą córkę wracającą z pracy i zajmującą się domem. Kobieta robi pranie, parzy mężowi herbatę, rozmawia przez telefon, podaje ojcu kupiony wcześniej bilet i gotuje. Reszta filmiku jest zbiorem przemyśleń mężczyzny. Żałuje, że nie pokazał córce, iż prace domowe nie są wyłącznie jej obowiązkiem. Przeprasza i wraca do siebie z postanowieniem poprawy. Później wraz z żoną wkłada ubrania do pralki.

Właściciel marki Ariel, Procter & Gamble, jest organizatorem kampanii #ShareTheLoad, w której pokazuje wpływ wzorców rodzinnych na dzieci. Sama inicjatywa ma szalenie pozytywny wydźwięk i spotkała się z ogromną aprobatą. Na Facebooku reklama ma ponad 100 tysięcy udostępnień, a na YouTube została odtworzona 800 tysięcy razy (przy czym na fanpage’u Ariel India jest to prawie 12 milionów wyświetleń!). Autorzy strony dzielnie walczą o równouprawnienie i regularnie wrzucają na swoją tablice propagatorskie memy.

Na ostatnim z nich widnieje napis, jakoby aż 70% żonatych mężczyzn zgadzało się, że wykonywanie prac domowych jest powinnością żon. Kolejny również szokuje – dwoje na troje dzieci uważa, że robienie prania należy do obowiązków matek.

Jednak czy rozpowszechnianie tak widocznych różnic nie sprawia, że zwiększa się przepaść między kobietami i mężczyznami? Wydaje mi się, że zamiast robić wokół podziałów w obowiązkach domowych wielki szum, lepiej byłoby pokazać współpracę między kobietą a mężczyzną jako coś naturalnego i oczywistego.

Autor: Aleksandra Łozowska